SARASILAH DESA GENDINGAN
Bismillahir Rohmaanir Rohiim
Asalamu’alaikum Warohmatulloohi Wabarokaatuh
Swuh repdoto
pitono,sabubare prajanjen Giyanti ana ing
secedhake sungapan kali
sawur lan Bengawan
solo ana sawijining pawongan
praajurit playon saka
demak bintara bebodra
ana ing kukuban kono
kanthi ayem tentrem.kabeh
kang tinandur bisa
urip subur ,makmu rumongsa ora
ono kang ngiganggu
gawe pawon jan
mau aran TOWILUYO.R umangso urip
ijen tanpo rowang , ora kurang
pangan tur atine jenjem
ayem, margo soko lor wis
kaelet-eletan Bengawan Solo, soko kulon
wis kecegat kali
sawur,sing dadi tapel watese
propinsi jawa tengah
lan jawa wetan
Anuju
sawijining wektu sing jumeneng ratu ing
Mataram ngresakake tindak cangkromo ameng-ameng ngiras pantes niti prikso
kahanane wilayah Mataram sisih lan nganti tekan sisih wetan.Gandeng wektu iku
during ana rattan gedhe/aspalan, anane lagi dalan Deandels ing pesisir lor pulo
Jawa saka Anyer tekan Panarukan sing dawane 1000 kilometer. Mula tindake sang
Nata mau miyos/milir ing Begawan solo nitih prau kan arane KYAI ROJOMOLO lan
ora ngagem Busana kerabon, mengkono ugo pandhereke ugo manganggo nawur kawulo.
Kocapo
bareng tindake wis tekan sungapane kali Sawur. Kyai Rojomolo mogok ora gelem
milir, tansah montang-manting, mula papan kono dijenengake ‘’MANTINGAN’’. Sang
Prabu dhawuh marang Kyai Romojolo, besuk wae yen wis bali lan wis kemput
anggone cangkromo niti prikso, lerem lan nyare/nginep ana kene. Sawise dhawuh
mangkono Kyai R ojomolo lagi gelem milir/ngeli maneh nurut iline banyu Bengawan
solo. Let sawetoro dino lakune prau tekan enggok-enggokan bengawan, praune
notog. Pandhereke matur marang sang prabu ‘’Kandos pundhi notog mekaten sang
prabu?’’Dhawuhe sang prabu ‘’ AYO TERUS LAJU’’ mulo papan kono di jenengake ‘’SIDOLAJU’’
Sidolaju iku sing asli lor bengawan, dene sing pinggir ratan gedhe iku
Sidorejo.
Bareng olehe tindhak cangkromo
ameng-ameng wis tutug, sang prabu sa
rombongan ngresakake kondhor mudhik nyasak iline banyu Bengawan solo. Kocapo
sabdho. Pandhito ratu, bareng wis tekan
sungapane kali sawur Kyai Rojomolo mogok montang-manting. Sang prabu dhawuh
marang pandhereke supoyo Kyai Rojomolo di keler minggir ngidul, lan dicancang sing kukuh supaya ora kintir.
Sawise Padha mentas ing dha ratan
Padha Priksa tanduran kang lemu – lemu lan ijo royo- royo. Mongko ana ing
tengah alas gung Liwang- liwang adoh lor adohe kidul ora Mungkin yen ora di
tandur dening manuso. Bareng mriksani tanduran mrono mrene Sang Prabu priksa
kukus kumelun ing kadohan banjur bebarengan tindak menyang papane kukus mau.’’
Ora ana kukus lanpa geni ‘’.
Kaya opo
kejat/ kaget penggalihe Sang Prabu bareng priksa ana omah/gubuk ana satengahe
alas gung liwang Liwung. Sang prabu banjur uluk salam. Diwangsuli saka buri
omah, amarga wektu. Iku sing duwe omah lagi abong- abong ana buri omah. Bareng
mara menyang ngarepan, saiba nratape atine Towiluyo, dikira utusan saka Demak
nggoleki dheweke. Kanthi gugup lan gemeter tamune diatur tindak mlebu ing omahe
lan dijerengake kloso lampit saka blabakan kayu. Sawise wewanuhan lan Sang Prabu ora bloko menawa panjenengane ratu
Mataram, amarga agemane nylamur kawula.Atine Towiluyo cumeplong,sebab tamune
dudu utusan saka Demak.
Sang Prabu
sapendereke nyere ana kono nganti seminggu. Penggalihe rena banget mriksani
tetenduran sing seger lan ijo royo- royo tur uwohe ndemenake. Senajan dahare
saben dina iya mung sing disuguhake sing ndewe omah. Segane saga menir, jangane
jangan Bayem lan sisirane janten, sambele sambel wijen , iwake iwak kali lan
manuk, lan mung dibakar/dipangan. Tur kabeh mau ora krasa asin, margo ora ono
pasar, lan towiluyo ora wani metu solo alas kono. Unjukane banyu degan lan
legen. Dene buahe semangka,krai,blewah,tomat lan sapanunggalane.
Bareng tekan
wengi pungkasan ing minggu iku Sang Prabu dhawuh marang Towiluyo menowo ona
kalodhangan supaya Towiluyo gelem sonjo ing daleme tamune iku. Mung diancer-
anceri omahe madhep ngidul, ana gapurane, latare jembar banget, kulon latar ono
masjide gedhe. Supaya isa mlebu gapuro iku Towiluyo diparingi pusaka jenenge
“KYAI TELEMPAT”. Samangsa wis tekan gapura pusaka iku dituduhake wong sing jogo
ana gapura kareben dieterake mlebu. Isuke sang Prabu sang rombongan pamet
kondur .
Kacarita,
Towiluyo wiwit tata- tata, kabeh tandhurane diunduhi disimpe ing jero omah,
supoyo mengko yen ditinggal ora dirusak/dipangan kewan alas an. Bareng wis
rampung olehe resik- resik banjur nemtoake dino seng bakal kanggon lungo mlaku
ndarat ngulon parane. Malem dina sing wis ditemtoake, Towiluyo sewengi ora
turu. Ngliwet, mbzkar kali lan iwak manuk, ugo nyambel wijen anggo sangu ono
ing dalan. Amargo Towiluyo ora wani metu dalan sing rame, tur ora nduwe dhuwit,
lan samar yen konangan wong Demak Bintaro.
Demak Bintoro. Dadi olehe mlaku ya
turut selip tengah alas.Bareng dietung-etung mlaku wis oleh 40 dina.Towiluyu
lagi tekan latar jembar [alun-alun], banjur marahi gapura. Pusaka ditudhuhake
sing jaga gapura, banjur dieterake ing sawijining kamar sing ana burine omah
gedhong gede magrong- magrong . Sawise reresik awak,wetenge krasa luwe, banjur
bukak sangune, sisane sing wis dipangan ana dalan. Dilalah kersane Allah ana
kaelokan segane sing digawa suwene 40
dina mau isih anget kaya lagi dietas saka kendhil bajur dipangan.
Seminggu suwene towiluyuono kono, dhurung dipethuake dhayohe seng dhisik wis tau nginep ing omahe Mantingan. Mangane saben esuk lan sore ono sing
nladeni /ngeteri. Uga dheweke durung
ngerti menawa ono ing sajeronong lingkungan kraton.
Kocapo,bareng wis seminggu sang prabu nganakae pisowanan
agung ana ing pandhopo dalem kraton . lan utusan nimbali Towiluyu supaya marak
ing kono wis kebak andher sing pada seba. Para mantri, bupati,sentana dalem
dalah para prajurit tamtama kraton pirang-pirang brebada weruh kahanan kaya
mangkono mau ndadak
Kaget,kather,raine pucet aclum saka
wedine.ya wektu iku lagi ngerti yen kanging moro dhayoh ing gubhuke kae tibane ratu .
Luwih-luwi bareng ditimbali maju ana ngersane sang prabu sing lenggah ana
dhampar kencana pinaliphit sesotya, gek ngliwati para mantri, bupati lan para
prajurit tamtama Kaya-Kaya ora kuat ngadheg , banjur brangkang laku dhodok.
Luwih-luwih weruh sang prabu ngagem busana keprabon sarwa gumebyar lenggah ana
siti inggil binatu rata ngadhep dhampar kencana pinalipit ing sesotya .
Ginarebeg ing para putri kang endah ing warni lan para emban cethi .ing ngadep
marak ngersa patih [warangka dalem ] para mantri,bupati ,para sentono den
apit-apit manggala yuda lan prajurit
Ringkasaning pasewakan sang prabu
manuhake/ngenalake sawijining wong sing ana ngarsane iku jenenge TOWILUYU ,asal
saka Mantingan lan nalika sang, prabu cang kromo nitih ROJomolo ,wis hate lerem
lan nyare ana gubuge Towiluyu suwine seminggu.Amarga rojomolo mogok ora gelem mlaku , dadi sang prabu ngraos
kepotangan budi deni towiluyu . sang
prabu banjur ngediko jeneng Towiluyu mau
sinengkakake dadi KYAI WITOWALUYO lan maringi mas picis rojobrono sarta duwit sakapil dinawuhan bangun gubuge. Sarehne wisudha
dadi kyai uga didawuhi bangun MESJID
.sing luwih wigati.
Maneh sang Prabu maringi Putri,supaya Kyai Witowaluyo ana
kancane lan bisa ngolahake pangan saben dinane serta Putri iku minangka dadi
bojone.Supuya ing besuk nduweni turun branahan ana ing wilayah Mantingan. Putri
mau arane NYAI AGENG BUTUH.
Kacarita,swuse sawatara taun Kyai
Witowaluyo lan garwane Nyai Ageng Butuh urip sakloron ing wilayah sungapane
kali Sawur,banjur kagungan putra kakung.Gandeng kyai Witawaluyo maune darah
Demak Bintoro lan Nyai Ageng Butuh darah Mataram sarta kahanane bale pomahane
wis luwih apik tumata lan tentrem penguripane,putrane mau diparingi tetenger
ARYO KERTONEGORO jumbuh karo kahanane
kulowargo diopeni di gulowenthah.Saka
mareme putra siji tur kakung dadi kaya setengah di kaya diugung/diuja.Nanging
senajan mangkono wagandheng wes ana mesjide,pendidikan lan ajaran agama islam
diperdi banget.Dasar Demak iku Islam samono uga Mataram uga Islan.Saya mundhak
gede lan akil balig,putrane saya katon.Kawigaten kewanen,keterampilan kanuragan
apa dene bab pangerten lan tumindake ajaran agama Islam.
Kocapan ing
antarane taun 1775 Masehi Aryo Kertonegara wis dewasa lan sinengkakake ing
aluhur dadi ADIPATI ngrungkepi wilayah Kec.Widodaren, Kedunggalar, Kendal,
Jogorogo, Ngrambe, Sine lan Mantingan saiki, dadi wilayah KADIPATEN kanthi
jeluluk ; KANJENG TUMENGUNG ADIPATI ARYO KERTONEGORO.
Gandeng papan pendaleman Adipati iku akeh pakumpulan ; Wayang
Wong, Kethoprak, Srandhil, Gambyong, Beksan, Tayub, Orek-orek, Wireng, Wayang
Lulang lan akeh dhalang, sinden,ledhek, wiro pradonggon/niyogo, mula papan iki
arane ; GENDINGAN
Tegese papan panggonan gending. Dene pendaleman mau mapan ana
ing desa Gendingan, saiki sisih lor, pinggir bengawan Solo, margo durung ana
ratan gedhe, dadi lalu lintas lewat banyu. Dalan gedhe saiki iku gaweane
penjajah Walondo. Mula desa saurute ratan gedhe aran, Pulerejo, Sambirejo,
Sumberejo, Karangrejo, Sidorejo, Jrururejo/Jrubong, Ngadirejo sing maune sepi.
Mula nganti saiki Distrik/Kawedaran tetep Kawedanan Gendingan senajan kantor
lan omah wedono manggon ing Walikukun, mergo nyedhaki stasiun sepur kanggo
hubungan.
Tilas pedaleman Adipati Saben taun
digunakake SANDRANAN yen pinuju bersih desa dening rakyat sakiwa tengene.Dene
sakiwa tengene Rumah Dinas Kecamatan iku biyen ALUN-ALUN. Mula desa sakulone
jenenge Kauman panggonan KAUM ngendhi wae desa/papan sakulone alun-alun jenenge
Kauman Dene kantor desa Gendingan saiki sapengetan biyen Bui/Pangkujaran yen
saiki Lembaga Pemasyarakatan SDN Gendingan 1 biyen pasar aran PASARWAGE.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar